O gün İzmir’in B. Efes Oteli’nde bambaşka bir hava esiyordu. Otelin plajını dolduranlar, bir köşede güneş banyosu yapan, uzun boylu, genç ve güzel kadına hayranlık ve gıpta ile bakıyorlardı… Biraz yakınında olanlar onun kim olduğunu anlıyorlar ve birbirlerine fısıldıyorlardı: «Ayten Gökçer ‘My Fair Lady’ de anlaşılan çok yorulmuş. Burada yorgunluğunu çıkarmaya çalışıyor.»

Etrafındakilere aldırmayan genç kadın, birden doğruluyor ve garsondan soğuk bir şey istiyor. Hararetini giderdikten sonra da koşar adımlarla tramplene doğru gidip kendini havuzun serin sularına bırakıyor… Güzel yüzüyor Ayten Gökçer… Rahat kulaçlarla suyu yarıyor, gidiyor, geliyor, gidiyor, geliyor… Yanında Devlet Tiyatrosu’ndan en samimi arkadaşı Tomris Oğuzalp var. Tomris’e «Devlet Tiyatrosu’nun Jeanne Moreau» su diyorlar… Gerçekten de gerek fizik, gerek oyun bakımından Fransızların bu ünlü tiyatro ve sinema yıldızına çok benziyor…

Yüzme faslı bittikten sonra Ayten Gökçer ile Tomris Oğuzalp, plajın bir köşesinde kendilerini güneşin ışınlarına bakıyorlar yine… «My Fair Lady» nin bütün İzmir’i hayran bırakan güzel Eliza’sına eşi Cüneyt Gökçer’i soruyoruz. «İstanbul’a gitti, film çeviriyor. Öbür gün gelir» diyor. Eşi geldiği zaman beraber yüzeceklermiş…

– «Ayten Hanım, sizin de bir filminiz vardı, değil mi?» diyorum.

– «Evet,» diye cevap veriyor. « ‘Funda İçli Kız’ adında bir film… Fikret Hakan’la birlikte çevirdik. Çok şükür film bitti… Şimdi de yazın tadını çıkarmaya bakıyorum…»

O sırada yanımızdan geçen, sarışın bir çocuğu tutuyor Ayten Gökçer… Bu yaşta, Ayten Gökçer’in gözlerine hayran hayran bakıyor. Evvelki röportajlarımızdan birinde çocukları çok sevdiğini, fakat mesleği bakımından daha çocuk istemediğini söylemişti genç aktris… Bu defa, onun çocuk sevgisine bir daha şahit oluyoruz…

Güneşlenmek için uzandığı zaman Ayten Gökçer’den bir şarkı istiyoruz. Tabii «My Fair Lady»nin şarkılarından birini… «Çok söylemek isterim ama, temsilin dışında olmuyor. Gittiğimiz özel toplantılarda hep benden şarkı istiyorlar. Ne yazık ki isteklerini yerine getiremiyorum.»

ALINTI: SES DERGİSİ’NİN 1967 TARİHLİ 35. SAYISI