Selma Güneri Kaynanasına Yanaştı
Selma ile Cihangir’de Oya apartmanının üçüncü katındaki dairesinde konuştuk. Kaynanası ile birlikte bavullarını yerleştiriyor, bir yandan da bize laf yetiştirmeye çalışıyordu:
«Annemin sözleri karşısında hayretler içinde kaldım. Sevgiyle, iyi niyetle hareket ettik, annem bizim hareketlerimizi suiistimal etti. ‘Hayatımda ilk defa aşık oldum. Seviyorum anne; mutlu olmak istiyorum anne!’ dedim, her defasında karşıma çıktı. Adeta beni bedbaht etmeye çalıştı.
«Yusuf beni param için kandırıp evlenecek insan değil. Henüz 22 yaşında, 40 yaşında falan olsa, insan belki feleğin çemberinden geçmiş diye düşünüp bazı endişeler duyabilir. Ama Yusuf’um tertemiz.»
Durdu. Derin bir soluk aldı. Sigarasını yaktı. Çok sigara içiyordu.
«Yok efendim paramı yiyormuş, yok efendim beni sömürüyormuş. Onun parası, onun şöhreti yok mu? Çocuk kendi kazandığı paraları bile benim adıma yatırdı.
Hemen yatak odasına koştu. Banka cüzdanını getirdi. Büyük büyük rakamlar okudu. Bir sigara daha yaktı.
«Beni sevmese anneme 60 bin liralık bono imzalar, gene annemin 30, 40 bin liralık borcunu öder miydi? O günlerde böyle bir ruh hali içindeydi ki, annem 600 bin istese Yusuf hiç çekinmeden imzayı basacaktı. 60 bin lira ondan alınan borç değil ki, annem bizden o bonoları zorla, tehditle aldı.»
«Anneme bakmamak ne demek? Nikahtan sonra yanıma çağırdım. ‘Beraber oturalım. Bir kızın vardı, bir de oğlun oldu’ dedim. ‘Ben hizmetçiniz olamam’ diye cevap verdi. Allah kaynanamdan razı olsun. Hemen İzmir’den geldi de beni yalnızlıktan kurtardı.
«Kızının kocasını deli gibi sevdiğini, sevildiğini bile bile hangi anne der: ‘Ya 60 bini verirsin, ya da evlenemezsin, diye… Yusuf’a da ağza alınmayacak sözler söyledi. Düşününce yüzüm kızarıyor. Yusuf ağzını açıp karşılık bile vermedi. Sustu.»
«Annem diyor ki: ‘Babası burada olsaydı, Selma ile Yusuf evlenemezlerdi. Rahmetli babam da diyordu ki mektuplarında… ‘Sakın o kadına 60 bin liralık bono imzalamayın. Annen paraya doyan kadın değildir, anneni bilmez misin? Vekaleti ben vereceğim. Nikahınızı kendi elimle kıyacağım. Yusuf’u merak ediyorum…’ Rahmetli babamı bir daha öne sürmesin. Bende mektupları var babamın. Açıklarsam iyi olmaz, üstelik babam anneme bugüne kadar tek satır dahi mektup yazmamıştır. Dargınlığı, kırgınlığı hala devam ediyordu.»
Selma sözlerinin burasında ağlamaya başladı. Göz yaşlarını bize göstermemek için yatak odasına kaçtı. Geri döndüğü zaman gözleri kıpkırmızıydı…
ALINTI: SES DERGİSİ’NİN 1967 TARİHLİ 36. SAYISI