Öztürk Serengil, yerli filmlerde tutunamayınca kendine yeni bir geçim yolu buldu. «Şovmen» denilen işi yapıyor. Şarkı, espri, şaka taklit ve biraz da sululuk ile gece kulüplerinin yorgun müşterilerini dinlendirip eğlendiriyor. Şarkıcı olmak için artık ses sahibi olmaya ihtiyaç bulunmadığı anlaşıldığı için, Öztürk'e «şantör» bile denebiliyor...

ALINTI: SES DERGİSİ’NİN 1968 TARİHLİ 11. SAYISI