Türkiye'de her şehri sembolize eden bazı hususiyetler vardır. Mesela Ankara armudu. Bursa şeftalisi, Amasya elması ile tanınır. İzmit denilince de aklımıza «Pişmaniye» gelir. Hani şeker ve undan yapılan ve İstanbul’da 10 liraya satılan meşhur «Pişmaniye».

İzmitliler sembolleri «pişmaniye» için her yıl bir gece düzenlerler. Şehrin en büyük salonlarında yapılan bu geceye İstanbul'dan ünlü sanatçılar davet edilir, çılgınlar gibi eğlenilir. Valisinden memuruna kadar herkese açık olan geleneksel Pişmaniye Balosu, İzmitlilerin bir yıl boyunca sabırsızlıkla bekledikleri bir gecedir. Geçenlerde yapılanı da sayarsak Pişmaniye Baloları 20 yaşını doldurdu.

Kocaeli Yüksek Öğrenim Derneği tarafından düzenlenen gecede İzmit’in bütün ileri gelenleri vardı. Saatler 21.00’i gösterirken şehrin sevilen topluluğu Kraterler yerlerini almışlardı. İlk solistleri Ümit Maral günün şarkılarından derlediği repertuvarı ile büyük ilgi topladı. Daha sonra ikinci solistleri Korkut Gürkanlar'ı dinledik. Genç şarkıcı, özellikle «Rebecca» adlı parçayı çok güzel söyledi. Aydın Doğutürk, Muammer Hızal, Süha Yavuz, Hüseyin Aykut ve Özer Unat'tan meydana gelen topluluk, İstanbul'da çalışmak için hazırlıklar yapıyormuş.

Gecenin en ilgi çekici misafiri Selçuk ve Rana Alagöz oldu. Show'a çıkmak üzere orkestrası ile İzmit’e davet edilen Alagöz kardeşler şehre sabahtan gelmişlerdi. Kendilerine ayrılan masalarında geceye ayrı bir renk kattılar.

Pişmaniye gecelerinin en ilgi çeken tarafı şüphesiz davetlilerin huzurunda Pişmaniye yapılmasıdır. Kafalarında koca külahlar olduğu halde büyük bir bakır sininin içindeki şeker - un karışımını bıkmadan, usanmadan çeker durur Pişmaniyeciler. Bir süre sonra macun kıvamına gelen bu karışım, biraz sonra tel tel Pişmaniye olur, çıkar. İşte bütün bunlar olurken davetliler el ele tutuşarak, Pişmaniyecilerin etrafında halka olurlar. Orkestranın çaldığı «Helvacı» şarkısını söyleyerek döner dururlar.

İşte o gece de her yıl olduğu gibi yine pişmaniye çekildi. Rana ve Selçuk Alagöz kardeşler pişmaniye çekilişini ilk defa görüyorlardı. Merakla ellerini pişmaniyeye bulaştırdılar. Pişmaniyecilerle birlikte pişmaniye yapmaya başladılar. O kadar kalabalıktı ki, biraz sonra kendilerini pişmaniyecilerin arasında fır dönen insan zincirinin arasında buldular. Bir yandan «Helvacı» şarkısını söylediler, bir yandan da zıp zıp zıpladılar. Pişmaniye, yapıldıktan sora tabaklara konulup masalara dağıtıldı. Tabii en çok pişmaniye servisi gecenin şeref misafiri Alagöz'lerin masasına yapıldı. İki kardeş, İzmit adıyla artık kaynaşmış olan bu tatlıyı o kadar çok sevmişlerdi ki, tabak tabak yiyorlardı. Sonunda Selçuk, Rana’dan daha akıllı çıktı: «Yeter artık yemeyelim. Yoksa sahneye çıkamayacağız,» dedi.

Adapazarı’nın sevilen ve başarılı orkestrası Yankılar'dan sonra o gece için özel olarak hazırlanan «Pişmaniye» adlı derginin açık artırması yapıldı.

Zaman hayli ilerlemiş, vakit gece yansım geçmişti. Show programı başlayacaktı. Spikerin takdimi ile Selçuk Alagöz orkestrası yerini aldı.

Selçuk Alagöz'ün aranjmanları çok ilgi topladı. Devamlı istek üzerine uzun süre sahnede kalan Alagöz, istekleri yerine getirdikten sonra mikrofonu Sevim Şengül’e bıraktı. Genç yıldız günün sevilen alaturka şarkılarını söyledi. Salonu dolduranlar artık Rana Alagöz’ün sahneye çıkmasını bekliyorlardı. Ve genç şarkıcı mikrofonun başına geçtiği zaman büyük bir alkış koptu. Rana Alagöz de bu gece için aranjman parçalardan bir program hazırlamıştı. Pata Pata'nın Türkçesi «Dayak Cennetten Çıkma» onun favori şarkisiydi. Rana Alagöz’ü ise komedyen Moris takip etti.

Saatler sabahın 5'ini gösterirken, Şehir Lokantasındaki Pişmaniye Balosu'ndan çıkanlar mahmur gözlerle evlerine dağılıyorlardı. Horozlar ötüyor, işçiler aceleci adımlarla işlerine gidiyorlardı. İzmitliler huzur dolu bir gün daha geçirmişlerdi. Hepsi de kendilerine böyle güzel ve son derece neşeli bir gece geçirten Kocaeli Yüksek Öğrenim Derneği'ne teşekkür ediyorlardı.

ALINTI: SES DERGİSİ’NİN 1968 TARİHLİ 12. SAYISI