Tamer Yiğit Tanınmaz Halde
Kurtuluş otobüs durağı bitti, ama ben yürümeye devam ediyorum. Kasımpaşa sırtlarına doğru giderken yokuş aşağı inmeye başladım. Arnavut kaldırımlarından sular dere gibi akıyor. Düşe kalka «Zeynep Hanım» ın evine ulaştım. Kapı aralık… Zira içeriye kalın, siyah elektrik kablosu giriyor. Bu kabloyu gördünüz mü, orada film çalışması olduğunu kolayca anlarsınız. Yerdeki kordona bakıp içeri adımımı atarken gözlerim karardı. Zira pencerelerde siyah perdeler var. Işıkları da söndürmüşler… Ayağım bir yere takıldı. Başımı kaldırıp baktım. Bu sırada ışık yandı. Elimde olmadan:
- «Ay!» diye bağırmışım... Bağırmışım, çünkü karşımda Frankenstein filmlerinin meşhur canavarı duruyor... Bir gözü kapalı, bir gözü ölü gözü gibi sabit ve manasız... Yüzü yanmış, kavrulmuş bir garip adam... Bana hayretle bakan bu korkunç yaratık neden sonra ağır ağır konuşmaya başladı:
- «Ko-kork-ma... a-ağ-bi... Be- Ben... Ta -ta... mer...» demez mi? Ağır ağır konuşuyor, çünkü ağız kaslarını oynatamıyor, idare edemiyor...
Suratı, yanakları esnekliğini kaybetmiş... Odun gibi, ağaç gibi olmuş...»
- «Vay Tamer Yiğit seni bu hale kimler koydu?» diye şaka yapalım, dedik. Elini ağır ağır (süratli bir şey yapamıyor) kaldırdı; rejisör Mehmet Aslan'ı gösterdi:
- «İşte Mehmet ağbi...» dedi. Ama birkaç hecede...
Türkiye'de 17 yıl tam 117 filmin asistanlığını yapıp «asistanlık rekoru» nu elinde tutan (artık rejisör oldu) Mehmet Aslan alaylı tebessümünü takınarak ağır ağır konuştu:
- «'Gül Ağacı' isimli bir senaryo yazdım. Filmin başında alevler içinde yanan bir gül ağacı göreceksiniz... Yoksa 'Gül Ağacı' şarkısını dinlemeyeceksiniz... Yalnız filmde bir başka Tamer var: Tamer Arasu... O delikanlı 'Benim de kalbim var, ben de insanım - Benim de canım var ben de insanım' şarkısını söyleyecek...»
«Gül Ağacı» bir korku filmi değil... Zira, Tamer'in dublörü olan, gerçekten yüzü yanık olan Nuri Beşir, filmde ancak «amors», yani yüzünün «bir parçası» görünüyor. Zengin Tamer'le fakir kız Hülya, ailesini kurtarmak için evleniyor. Tiksinerek, iğrenerek... Fakat sonunda Tamer'in yüzü ameliyatla o kadar güzel oluyor ki Hülya, Tamer'e aşık bile oluyor. Tamer'in makyajın: «collodyom», «tetracolor», «aseton», «pudra» ve çeşitli boyalarla rejisör Aslan yaparken acıklı bir dram filmi olan «Gül Ağacı» setinde de evin sahibi şişman Zeynep Hanım bir oraya bir buraya koşup, misafirlerini ağırlıyordu. Hülya Koçyiğit, bir aralık «telefon etmeye» gitti. «Selim'i arıyor» dediler. Hülya, telefon konuşmasını bitirince filmin çekimi tekrar başladı. Tamer Yiğit ile Hülya Koçyiğit (ikisi de yiğit) birbirlerine yardım ettiler. Tamer'in yüzünün makyajı temizlendi ve «kız isteme» sahnesiyle filmin ilk günkü çalışması tekrar başladı...
ALINTI: SES DERGİSİ’NİN 1968 TARİHLİ 3. SAYISI