Güzin Özipek Yeniden
Dormen Tiyatrosunda ne zaman bir röportaj yapacak olsak hemen Turgut Boralı’nın iki kişinin zor sığabileceği minnacık odasına buyur ederler bizi. Bu oda Dormen Tiyatrosunun özel kabul salonu gibidir. Bu sefer karşımızda Güzin Özipek vardı… 23 yıllık tiyatro ve sinema sanatçısı Güzin Özipek…
İki saatten beri konuşuyoruz. Her söz geçmişi hatırlatıyor. Güzin Özipek, kimlerle sahneye çıkmamış ki?... Muammer Karaca, Celal Sururi, rahmetli Halide Pişkin, rahmetli Reşid Baran, rahmetli Behzat Butak, Muzaffer Hepgüler, Avni Dilligil hep yıllar öncesinin rol arkadaşları... Bir ara: «Biliyor musunuz?» dedi. «Bu tiyatronun, Dormen Tiyatrosu'nun, benim hayatımda çok ilgi çekici bir hikayesi vardır. 1944 yılında İstanbul'da ilk defa burada «Kapan» isimli oyunda sahneye çıkmıştım. O zamanlar ismi Ses Tiyatrosu’ydu. Şimdi de 23 yıl sonra gene bu binada «Bit Yeniği» nde misafir oyuncu olarak oynuyorum. Ne tesadüf değil mi?»
- «Neden misafir oyuncu olarak?»
- «Ev işlerini aksatmamak için devamlı çalışamıyorum. İki çocuğumun, bir de kocamın işlerini görmek pek kolay değil.
Bu sırada odanın kapısı vuruldu. Turgut Boralı'nın kafası aralanan kapıdan içeriye uzandı:
- «Haldun Bey sizi çağırıyor Güzin Hanım... Prova sıranız geldi.»
Birlikte tiyatronun . salonuna geçtik. Provayı seyrediyoruz. Karşımızda fraklı, smokinli 1900 yılının Fransız tipleri var. Güzin Özipek de topuklarına kadar uzanan bir elbise içinde, elinde şemsiyesi karşımızda rol yapıyor. Çok değişmiş. Zaten Güzin Özipek Alimlerde de hep değişik tipler yaratır. Bir bakarsınız bohçacı kadın olmuştur, öteki filminde katil kadın olarak çıkar karşımıza. «Canım Annem» de iyi bir dadı idi. «Deli Fişek» de matrak bir hala, «Yaprak Dökümü» nde de fedakar bir anne olarak seyrettik onu...
Yarım saat süren provadan sonra tekrar «minnacık» odaya döndüğümüz zaman yanımızda Turgut Boralı da vardı.
Turgut Boralı:
- «Güzin Hanımla 1944’te tiyatroya beraber başladık» diye söze girdi. «23 yıl sonra gene beraberiz. İlk defa burada başlamıştık, son defa gene burada karşı karşıya geldik.»
Güzin Özipek:
- «O zamanlar Turgut Beyin simsiyah, gür saçları vardı...» deyince hepimizi bir gülmedir aldı. Ve Boralı, elleriyle olmayan saçlarını sıvazlamaya başladı. Kim bilir belki de eski bir alışkanlıktı bu.
Güzin Özipek'in sinema serüveni 15 yıl öncesine, 1952'ye kadar gidiyordu. O günlerin de bambaşka hatıraları vardı gönlünde...
- «1952'de 'İstanbul Yıldızları'nda Muammer Karaca ile oynadım. Bu ilk filmimdi. Sonra filmler birbirini kovaladı. Sayısını da, isimlerini de unuttum. Şimdi ancak iyi filmlerde, sağlam firmalarda oynuyorum. Biliyorsunuz filmcilerden para almak şu son zamanlarda büyük mesele oldu. Nedense kimsenin eli cebine gitmiyor.»
Dormen Tiyatrosundan ayrılırken dışarda hava çoktan kararmıştı. Güzin Özipek de tekrar sahneye, provasına dönüyordu.
ALINTI: SES DERGİSİ’NİN 1968 TARİHLİ 3. SAYISI